حالا تامی، بیا این طور فرض کنیم که نمی دانیم فوبیای تو مربوط به پلهاست. آیا می شود یک کلمه رمز بگویی که تداعی کننده واکنش فوبیایی چندین ساله ات باشد؟

تامی : مثلا صورتی.

صوتری (به حاضران) پس او نسبت به صورتی دارای فوبیاست. اکنون شما از صورتی همان قدر اطلاعات در دست دارید که انگار او بگوید “من از رانندگی بر روی پلها وحشت دارم”. شما هنوز نمی دانید که واکنش او نسبت به صورتی چیست، از کجا آمده است، و یا کدام یک از ابعاد آن درونی و کدام بیرونی است. در رواندرمانی محرمانه، استفاده از کلمه های رمز به روشنی بازگو کننده نحوه درک شخصی دیگر است، کسی که در عین حال از کلماتی استفاده می کند که مبنای حسی ندارد.

کلمه رمز بتداعی کننده واکنش فوبیایی

(به تامی) قبل از شروع می خواهم تقاضایی از تو بکنم تامی. اگر ممکن است به وضعیتی در گذشته فکر کن که در آن به عنوان یک انسان و یک زن شایستهف با استفاده از تمام قابلیتهایت توانسته بودی خودت را به خوبی نشان دهی. زمانی در چند سال پیش – ممکن است یک وضعیت پر از اضطراب و یا یک وهله شادی بوده باشد – به گونه ای رفتار کردی که احساس رضایت خاصی به تو دست داد. از تو می خواهم به گذشته ات را بگردی و یک چنین وضعیتی را پیدا کنی، و هر وقت پیدا کردی به من اطلاع بده. آیا متوجه تقاضای من شدی؟ (تامی سرش را تکان می دهد)…

بسیار خوب (به حاضران) قبل از هرچیز امیدوارم همگی شما متوجه تغییر چهره، تنفس و غیره در او شده باشید. کسانی که تامی را نگاه می کردند، توانستند ببینند که او یک تصویر بصری ساخت. او جستجو را به صورت بصری انجام داد و چشمهایش به سمت بالای راست حرکت کردند. او یک فرد طبیعی راست دست است. او آن وضعیت را از دریچه چشمان خودش ندید، بلکه خودش را در آن وضعیت دید. چنان که خواهیم گفت، اگر او کارهای زیر را انجام می داد، واکنشهای لمسی قوی تری از خودش بروز می داد.

منبع : مایکل نولان