استفاده از فاصله های فاصله نیم پرده

استفاده از فاصله های فاصله نیم پرده

در سیستم نت نویسی و به خصوص نت نویسی غربی کم ترین فاصله محتمل بین دو نت را فاصله نیم پرده می گوییم. یعنی چنانچه بخواهیم بر بر روی کلیدهای ساز ساز پیانو مثال بزنیم، یک نت را مد نظر بگیرید، کلید مربوط به آن نت را بفشارید و بعد کلیدی را که درست در کنار آن قرار گرفته است را بزنید (حالا یا سمت راست یا سمت چپ آن نت) مهم نیست که آن کلید سیاه رنگ باشد یا به رنگ سفید، در هر صورت آن نت فاصله نیم پرده تغییر خواهد کرد.
نت موسیقی یک طیف توالی پیوسته است چونکه با فرکانس ارتعاشی که ایجاد می گردد تعیین می گردد. در این صورت، در حقیقت خیلی از اصوات دیگر هم نیز بین این فاصله نیم پرده های به صورت توالی وجود دارد. سیستم نت نویسی فقط تقسیم بندی های فاصله نیم پرده را شامل می شود و تقسیم بندی های کوچک تری ندارد. اما خیلی از سازهای موسیقی شرقی، از جمله سیتار هندی و سازهای زهی مانند سازهای کشور خودمان ایران از ربع پرده نیز استفاده می کنند. ربع پرده همان طور که از اسم آن مشخص است تقریبا نصف فاصله نیم پرده می شاد.
اگر بر روی ساز ساز پیانو نت می را فشار دهید، هنگامی که فاصله نیم پرده به سمت چپ آن بروید آن نت می شود می بمل یا ر دیز. و چنانچه فاصله نیم پرده به سمت راست آن نت بروید آن نت می شود می دیز یا فا بکار.
نیم پرده ها بر بر روی گیتار بسیار ساده تر و راحت تر از این هم هستند. هر فرت گیتار در واقع یک فاصله نیم پرده است. فقط می بایستی یک فرت از بر روی فرتبرد و دسته گیتار به سمت بالا و یا سمت پایین بروید که برابر با یک فاصله نیم پرده قرار بگیرد. چنانچه به سمت دسته ی گیتار بروید، فاصله نیم پرده در واقع پایین رفته اید یعنی اینکه فاصله نیم پرده نت را بم تر کرده اید که می شود بمل، و چنانچه به سمت بدنه گیتارتان بروید، در واقع فاصله نیم پرده بالاتر رفته اید که زیرتر می شود و دیز است.