معرفی کتاب موسیقی

او به خصوص به جان لنون نزدیک شد. لنون شخصاً اپستین را دوست داشت و اپستین تقریباً مطمئناً لنون را خرد یا بیشتر کرد ، هرچند که هرگز او آشکارا اعتراف نکرد. بخشی از او یحتمل مربوط به شیفتگی لنون با افراد خارجی باشد: او تحت تأثیر کاریزمای اپشتین قرار گرفت و این شکل به طرز بی رحمانه ای او را در خصوص آن جلب کرد. به هیچ کس دیگری اجازه این کار داده نشد: با این وجود یان شارپ ، یکی از دوستان مدرسه هنری لنون ، یک بار به گروه درباره اپشتین شوخی کرد: “کدام یک از شما او را دوست دارد؟” پوزش. شارپ عذرخواهی کرد ، اما پس از آن نامه ای از مک کارتی دریافت کرد که به او گفت که دیگر هرگز با بیتلز تماس نگیرد.

لنون و اپشتین در سال یک هزار و نهصد و شصت و سه در یك تعطیلات چهار روزه به یك بارسلونا رفتند ، جایی كه بنا به گفته دوست لنون ، پیت شوتون ، لنون پیشنهاد داد كه با اپشتین همکاری موسیقی برقرار كند ، و اپستین مودبانه از كار خود كاست. (یک فیلم داستانی درباره این تعطیلات ، ساعتها و زمانها وجود دارد. )

بیتل ها به خاطر این همه آزار و اذیت ، به عنوان محافظ خود و مردی که مراقبت از مشاغل خود را به عهده داشتند ، به اپستین وفادار بودند. هنگامی که به این چهار نفر MBE اعطا شد ، هریسون شوخی کرد که طرفدار “آقای برایان اپشتین” است.

اپشتین تا پایان تورشان ، در سال یک هزار و نهصد و شصت و شش ، کار بیتل ها را هدایت کرد. پس ناگهان کارهای کمتری انجام داد.

او قرص های بیشماری مصرف کرد: محرک هایی که او را ادامه می دهند ، آرام بخش برای کمک به خوابیدن او هستند. او مشکل قمار را داشت. زندگی شخصی وی کثیف بود.

در ژوئیه یک هزار و نهصد و شصت و هفت ، دولت انگلیس فعالیت های مشابه را غیرقانونی كرد (تا زمانی كه این امر به صورت خصوصی اتفاق افتاد و آن ها بیش از بیست و یک سال داشتند).

در تاریخ بیست و هفت اوت یک هزار و نهصد و شصت و هفت ، برایان اپشتین در بمل خود ، در اثر تجویز بیش از حد آرام بخش ها ، مرده شد. بیتل ها ، در عقب نشینی معنوی در آن زمان با مهریشی ماهش یوگی ، متحیر شدند. لنین با مطبوعات مصاحبه کرد و برای دنبال شوک پوسته بود: “او دوست ما بود” ، او با درماندگی گفت.

چند سال بعد ، او ادعا کرد که مرگ اپستین چیزی است که به طور ناگهانی او را درک کرد ، اکنون که کسی نبود که از آن ها مراقبت کند ، روزهای گروه شماره گذاری شد:

من فکر کردم ، “اکنون ما فکر کردیم”.

در پنج سپتامبر یک هزار و نهصد و شصت و هفت ، Beatles برای ضبط “I Am The Walrus” وارد استودیو شد.

منبع