معرفی کتاب موسیقی

من یک مجموعه تغییری از امواج مانند امواج اقیانوس را می بینم. این که آیا نوازندگی انفرادی و یا شرکت به یک دوئت یا بیشتر، موسیقی فقط جریان دارد. دائما به جلو حرکت می کند. بسیاری از تمثیلهای شاعرانه به ذهن میآیند.

اگر من با این قطعه آشنا هستم، ذهنم سرگردان خواهد شد، و خاطراتی را که من از آن شنیدم میبینم. آهنگ های کریسمس برای این موضوع به ذهن متبادر می شوند. خاطرات گذشته کریسمس بر من سرازیر می شود. چنانچه من مشغول نیستم، هرچند، من فریاد می زنم. گاهی اوقات درباره صورتحسابها، گاهی اوقات در خصوص افراد و گاهی اوقات در خصوص آب و هوا، به ویژه چنانچه من ضروری است پس از عملکرد هر بسته بندی بسته بندی. (کشیدن چیزهای سنگین در باران به وضوح کمتر از سرگرم کننده است. )

اگر کمتر آشنایی داشته باشم، من تقریبا همیشه به طور کامل مشغول به کار هستم، و من این الگوها را از لحاظ کلید های سیاه و سفید، و انگشتانم در حال حرکت در سراسر آن ها می بینم. (من به اندازه کافی نوازندگی کرده ام که معمولا نیازی به نگاه کردن به دستانم ندارم تا بتوانم بدانم کجا ضروری است آن ها را داشته باشم، اما چشم من هنوز “به نظر می رسد” برای تجسم کردن جایی که من هستم و آینده چه آینده ای نیاز دارد به نظر می رسد. ) گاهی اوقات، من تصاویری از دینامیک را می بینم، به جز اینکه تورم به سر و صدا، یا نرم شدن به سمت محیط. مطمئن نیستید که چگونه این را توصیف کنید – برای من، آن ها مانند شکل بدون فرم هستند. گاهی اوقات آن ها رنگی هستند و گاهی اوقات خاموش می شوند. سیاه و سفید در همان رده به همان اندازه که تصویر ذهنی می رود رنگ است، اما هنگام دیدن تصاویر، صداهای واضح تر، شکل شفاف تر است.

گاهی اوقات من اقیانوس و یا ستاره ها و یا رگه های با شکوه از کوه ها و یا یک خورشید تنظیم و یا حتی لبخند همسر زیبا من را ببینید. گاهی اوقات با آهنگ های مناسب، حتی خدا را می بینم؛ همه چیز دانا، اکنون ، و لبخند.

چنین یک سوال عجیب. می دانید، من هرگز در خصوص این نوع چیز فکر نکردم.

خوب، پیش از این، من یک پیانیست جاز / پاپ / بهبود یافته هستم، از این بر روی یک قطعه موسیقی را بخوانم، آن را یاد بگیرم، و سپس با آن بنوازم . من نوعی از مردی هستم که می بینم در دوئل خط های ساز درامز لول.

در حال حاضر، موسیقی من خواندن سخت نیست، و یا حتی چیزی است که من می خواهم انجام در مقابل هر کسی فقط خود را؛ جالب نیست فقط بداهه نوشتن شخصیتی به آن می دهد. از این بر روی، بهترین روش من میتوانم آن را با مقایسه آن با تایپ کردن توصیف کنم.

اگر یاد گرفتید که چگونه نوع لمس کنید، می دانید که فقط از طریق تمرین دارای این قدرت هستید یک جمله را بدون نگاه کردن به کیبورد موسیقی یا صفحه تایپ کنید. شما فقط می دانید که درست است

درامز همان است

منبع