اکنون از شما می خواهم که دوباره به صورت جفت قرار بگیرید و الگوی تغییر گذشته فردی را که امروز صبح با لیندا انجام دادیم، تمرین کنید. من آن را به طور خلاصه برایتان مرور می کنم:

ابتدا ببینید که طرف مقابلتان در حال حاضر می خواهد کدام واکنش را تغییر دهد؟ برای آن یک تکیه گاه ذهنی ایجاد کنید تا وضعیت آن تثبیت شود و بتوانید همیشه به آن دسترسی داشته باشید.

مراجع جدید ذهنی

حالا بپرسید: “دلت می خواهد چه رفتاری داشته باشی؟” یا “برای آن که بتوانی از طریق مراجع فعلیت رفتار بهتری نشان دهی، به چه چیزی نیاز داری؟” “ابتدای کار که به سراغ آن تجربه رفتی، مراجعی که هم اکنون داری را در اختیار نداشتی. برای تغییر گذشته فردی، کدام مرجع را با خودت بر می داری؟” “چه زمانی باید تجربه ای از طریق آن مرجع ایجاد کنی؟” واکنش را تکیه گاه قرار دهید.

سپس دو تا از تکیه گاههای ذهنی را انتخاب کنید. موقعی که او به گذشته می رود و آن را با مراجع جدید زنده می کند، هر دو تکیه گاه را به کار اندازید، آن قدر گذشته قدیمی را تغییر دهید و نوسازی کنید تا به او احساس رضایت دست دهد. در این جا تجربه حسی شما از اهمیت زیادی برخوردار است. بررسی کنید و ببینید که نتیجه رضایتبخش است یا خیر. آیا از نتیجه کار خوشتان می آید؟ اگر پاسخ منفی است، پس کار را دوباره از سر بگیرید: “به چه مرجع دیگری نیاز داری؟” گاهی وقتها مجبور می شوید دو مرجع در اختیار آن فرد بگذارید. و یا بعضی وقتها او فکر می کند که تنها نیاز او، داشتن مرجع خاص مورد نظر خودش است، و آن موقع آن را بر می دارد و به گذشته اش می رود و نتیجه کار این می شود که او یک آدم مهمل از آب در می آید..