باید هدف انتقاد بهبود عملکرد باشد
توجه داشته باشید باید هدف انتقاد “بهبود عملکرد” باشد. باید کاری کند کسی که مورد انتقاد قرار می گیرد به شخص بهتری تبدیل شود. انتقاد نباید به منظور انتقام صورت بگیرد. انتقاد نباید ابزاری برای ابراز خشم باشد. هدف آن کمک کردن است، هدف ایجاد رنجش نیست. اگر قرار باشد انتقاد این هدفها را پی بگیرد، بهتر است که وجود خارجی نداشته باشد.
در ادامه مطلب به هفت اقدام اشاره کرده ایم که در صورت تبعیت از آن، می توانید مطمئن شوید که به جای انتقاد مخرب، از بازخورد مثبت استفاده می کنید.
اول، از عزت نفس شخصی به هر بهایی که شده حمایت کنید. کاری کنید که با شنیدن حرفهای شما مانند یک بالن باد کند و به خود ببالد.
دوم، به جای گذشته به آینده توجه داشته باشید. به این کاری نداشته باشید که شیر به زمین ریخته است، ببینید حالا و در آینده چه می توانید بکنید.
سوم، به جای شخص به عملکرد او توجه کنید. به جای استفاده از کلمه “تو”، به توصیف مسئله بپردازید. به جای اینکه بگویید: “تو به اندازه کافی نمی فروشی”، بگویید “ارقام فروش تو کافی نیستند.”
چهارم، از پیامهای با فاعل “من” استفاده کنید. به جای اینکه بگویید: “تو مرا عصبانی می کنی”، بگویید “من وقتی این کار را می کنی، عصبانی می شوم.” یا “من از این برنامه خشنود نیستم. مایلم صحبت کنیم تا بدانیم چگونه می توانیم این کار را تغییر دهیم.”
پنجم، درباره آنچه باید تغییر کند به توافق برسید. به طور مشخص صحبت کنید و آینده نگر باشید.
ششم، پیشنهاد کمک بدهید. بپرسید: “چه کمکی می توانم به تو بکنم؟” آمادگی آن را داشته باشید که به شخص مقابل خود راه نشان دهید.
هفتم، فرض را بر این بگذارید که طرف مقابل می خواهد کار مفیدی صورت بدهد. اگر او مرتکب خلاف شده است، این کار عمدی نبوده است. مشکل بر سر مهارت محدود است.
صبور و آرام و حمایتگر باشید، سازنده باشید، خشمگین و مخرب نشوید. به جای درهم کوبیدن دیگران، آنها را بسازید. این گونه با سرعت در دیگران عزت نفس می آفرینید و بر کارایی و خودکفایی آنها می افزایید.